Rozdział 11

Hej kochani! Rozdział jak w zegarku. Życzcie mi weny, bo przez nawał w szkole i różne rozpraszające czynniki pisanie mi coś nie idzie, a nie chce z niego rezygnować lub umieszczać tylko jeden rozdział tygodniowo. Miłego czytania <3

"Chcę być tylko z Tobą"

11

*Draco

- Muszę wyjechać Hermiono.. - chwyciłem ją za rękę, ale wyszarpnęła się z uścisku.

- Nie! Nie możesz mnie tak zostawić..

Patrzenie na nią w takim stanie sprawiało mi najgorszy ból. Jest jedyną osoba, która coś dla mnie znaczy. To była przecież moja matka musiałem dowiedzieć się wszystkiego.

- A co jeśli nie wrócisz? - przytuliła mnie płacząc.

- Jesteś silna księżniczko - musnąłem jej usta - Na pewno wrócę. Dla ciebie zawsze wracam.

Potter przyglądał się temu wszystkiemu i widać, że zaciekle myślał. Bał się o nią to zrozumiałe. Zabranie jej ze sobą nie wchodziło w grę. Jeśli on zabił moją matkę.. Nie zawaha się przed niczym. Zostawił wiadomość, którą muszę odczytać teraz albo w grobie.

- Harry? - zapytałem.

Uniósł wzrok i popatrzył na nas.

- Zaopiekuj się moim światem - a on przytaknął.

Następnego dnia rano zszedłem z kufrem do Wielkiej Sali. Ślizgoni byli zaniepokojeni moim wyjazdem, ale wmówiłem im jakąś głupią gadkę odnośnie biznesów z ojcem. Kto by pomyślał, że na myśl o moim własnym ojcu odczuje takie obrzydzenie. Ona by żyła gdyby nie jego ślepe wierzenie w siłę Czarnego Pana. Zjadłem swoje śniadanie, spojrzałem na Hermione posyłając jej uśmiech i wyszedłem udając się na pociąg.

Wysiadłem na peronie 9 i 3/4, ale nikt na mnie nie czekał. Spodziewałem się Louisa lub jakiegoś wysłannika ojca. Byłem sam.

*Hermiona

Chyba jeszcze nigdy tak się nie bałam i nie czekałam na wiadomość zwrotną jak teraz. Czekając za Draco, który do mnie wróci cały i zdrowy.

- Nie martw się. Wiem, że to ciężkie - pocieszał mnie Harry

- Jest dobrym czarodziejem - wtrąciła Ginny.

Oczywiście, że o tym wiedziałam, ale zabicie jego matki sprowadzało mnie do myślenia o jednym. To on będzie następny..

Przeczesałam włosy i udałam się na zaklęcia. Większość uczęszczających tam uczniów zauważyła mój okropny stan i po lekcji zaczęli mnie wypytywać o różne sprawy, ale nie chciałam z nimi rozmawiać. Następna była lekcja obrony przed czarną magią. Same łatwe sprawy, a lekcja przeminęła bardzo szybko. Kiedy wychodziłam z klasy Lupin mnie zawołał.

- Hermiono możemy porozmawiać?

- Jasne. O co chodzi?

- Mam dobrego przyjaciela, który pracuje dla Malfoyów, więc gdybyś chciała..

- Dziękuję Remusie, ale ja...

Popatrzył na mnie ze smutkiem i poklepał mnie po ramieniu. Za bardzo się przejmowałam. Wystarczyło zaufać Draconowi, ale ufałam mu tylko nie jego ojcu. Jaki ojciec? Przecież pragnął zabić swoje jedyne dziecko.

- Hermiono musisz na to spojrzeć inaczej - zaczął Lupin - Myślę, że nie trudno się domyślić jak wygląda życie w jego rodzinie. Od zawsze przymuszali go do wszystkiego. Na pierwszy rzut oka tiara powinna go przydzielić do Gryffindoru. Jest bardzo odważny, ale miał wpajane inne wartości. Przede wszystkim czystość krwi ponad życie. Jednak nie został w to wciągnięty tylko dzięki tobie. Ratujesz go.

Nagle do sali lekcyjnej wbiegł Harry.

- Draco potrzebuje pomocy - wydyszał.

*Harry

Kiedy czytałem następne tematy z eliksirów zamiast skupić się na studiowaniu nowych rozdziałów z zielarstwa, na mojej dłoni pojawiła się karteczka taka jaką dostałem od Malfoya wtedy gdy Bellatriks zaatakowała. Otworzyłem ją i przeczytałem. 

"Jeden z głowy. Teraz Ty będziesz następny Potter"

*Draco

Teleportowałem się i po chwili znalazłem się przed bramą do naszej posiadłości. Była ogromna, a na jej górze widniał herb naszego rodu. Spojrzałem na niego z pogardą i popchnąłem furtkę.  Słyszałem tylko zgrzyt kamyków, po których szedłem. Drzwi były otwarte. Wbiegłem po schodach i ostrożnie wszedłem do środka. Nagle coś dotknęło mojego płaszcza.

- Paniczu.. - przemówił nasz domowy skrzat Matołek.

- Co tu się stało?

- On tu jest mój Panie.. Czarny Pan cię oczekuje.

Poczułem narastającą gulę w gardle. Przeszedłem przez długi korytarz i rozglądałem się dookoła. Wszystko wyglądało jak ruina. jakby tornado przeszło przez ten korytarz. W niektórych miejscach widziałem ślady krwi. Dotarłem do salonu i wszedłem.

Salon wyglądał jeszcze gorzej. Dębowe meble przypominały swoim stanem ławki w parku. Szkarłatne zasłony zostały podpalone. Czułem woń krwi i czegoś co przyprawiało mnie o mdłości.

- Dracon Malfoy - przywitała mnie osoba siedząca w wielkim, czarnym fotelu.

- Panie - ukłoniłem się nisko.

- Ostatnio widziano cię kiedy rozmawiałeś z Potterem. To prawda? - położył ręce na kolanach, wciąż czekał na moją odpowiedź.

- Ja tylko..

- Nie kłam mnie! - wrzasnął Voldemort, a nasz diamentowy żyrandol wyraźnie się zatrząsnął - Przestańmy się bawić w jakieś gierki Draconie. Twoja matka odmówiła wykonania swojego zadania i wyszło jak wyszło, liczę, że ty mnie nie zawiedziesz.

Zagotowało się we mnie na myśl o mojej matce. Jakie zadanie? Gdzie był mój ojciec i co Voldemort robił w moim domu. Potargałem swoje włosy, a on wyraźnie mi się przyglądał.

- Co mam zrobić Panie - wymamrotałem, a on wstał i klasnął w dłonie. Zadrżałem.

- Pomyślmy.. - podszedł do kominka i zrzucił z niego zdjęcie mojej rodziny - Trzeba dotrzeć jakoś do tego chłopaka.. Tylko jak.. Już wiem.. Musisz coś dla mnie ukraść Malfoy.

- Oczywiście Panie. Co takiego? - nie patrzyłem na niego, a on chodził w tą i  z powrotem niszcząc mój salon.

- Potrzebuje swojego starego dziennika chłopcze. Ma go Albus Dumbledore. Liczę, że się sprawdzisz.

- Nie zawiodę mój.. - przerwał mi huk teleportacji i zauważyłem swoją ciotkę.

Był z nią ktoś jeszcze. Zdjęła z ich głów worki i zamarłem.